Reggae en kreeften

De week nadat Mathijs op bezoek was ging Coffeecow op een koffiemissie naar het Reggaefestival in Uppsala, een oud stadje zo’n 25 kilometer boven Stockholm. Gewapend met een grote lastwagen vol met koffiebenodigdheden en rode rubberen laarzen aan de voeten betraden we het festivalterrein. De regen had het grasveld in een grote blubberpoel veranderd. Vol goede moed door de eerste zonnestralen tuigden we de boel op en verkenden we het terrein. Vervolgens hebben we drie dagen koffie geserveerd aan de dreadlocks die uit een tentopening staken en aan de getattoeerde en blowende gasten op het festivalterrein. Er heerste een relaxte stemming, hoewel die reggaemuziek me na drie dagen werkelijk de neus uitkwam!

De laatste dag van het festival, zaterdag, kwam ik laat in de nacht thuis, waarna ik besloot de ochtendkerkdienst van Newlife over te slaan en naar een middagdienst te gaan. De middagdienst heet ’59 minuten’ en is een initiatief van de pastor en een aantal jongeren die kerkdiensten toegankelijker wilden maken voor onkerkelijken. De dienst wordt in de koffiesectie van het gebouw gehouden. Groepjes stoelen rondom tafeltjes, kaarsen, koffie en lekkers en een podium met een piano. Er wordt gezongen. Dan komt er een jonge meid op het podium en vertelt hoe zij de afgelopen tijd nagedacht heeft over het eerste gebod en hoe gemakkelijk wij andere mensen of dingen op een voetstuk zetten. Ze zette ons aan het denken over wat het betekent om God met heel je ziel, heel je hart en heel je verstand lief te hebben. Ik was erg onder de indruk van het geheel.

Afgelopen zaterdag was ik te gast op een ware Zweedse happening, iets wat ze ‘kräftskiva’ (kreeftenfeest) noemen. Het bestond uit gezelligheid, familie, een tafel vol verschillende soorten kreeften, allerlei eng kreeftenbestek, dille, geroosterd brood, boter, meloen en niet te vergeten: schnaps! Met de schnaps komen natuurlijk ook liederen, oude Zweedse volksliederen wel te verstaan. Een heer in het gezelschap wist er zelfs een lied in een Fins uit te persen, een ander kon ‘m in het Ijslands. Als aardigheid heb ik ‘altijd is kortjakje ziek’ gezongen, de wijs waarvan terugkwam in een Zweeds lied. Het was een enorm genoegen dit mee te maken.

Ondertussen is het alweer eind augustus! Donderdag krijg ik bezoek van twee Nederlandse meiden, waarvan ik er een in het vliegtuig van Rotterdam naar Stockholm had ontmoet. Ze hebben deze zomer op een camping op het platteland gewerkt en komen nu Stockholm nog een paar dagen verkennen. Ook Mathias, een Duitse vriend is dit weekend ‘in town’. Vrijdagavond vertrek ik bovendien naar een gemeenteweekend van Newlife, buiten Stockholm. Maandag verhuis ik uit deze kamer. Tot op dit moment is nog niet helemaal duidelijk waarheen, maar dat lost zich ook wel weer op. Tot zover!