Festival in Östersund

Afgelopen woensdag is de Coffeecow-gang naar Östersund getrokken, een stad zo'n 600 kilometer ten noorden van Stockholm. Daar vond de Storsjöyran plaats - een festival met bekende artisten uit Zweden en het buitenland en met als hoogtepunt een toespraak van de autonoom en illegaal verkozen president van de provincie Jämtland. Ik reed voor mijn gevoel naar het einde van de wereld. En dan zit je pas halverwege dit oneindig langgrekte land! We hadden een stuga (zo'n roodgeverfd houten huisje) gehuurd bij een vrouw die Ulla heette - een ongelooflijk gastvrije, vriendelijke vrouw die zoveel praatte dat je er niet tussen kwam. Op de deur hing een kaartje met de tekst: 'Välkommen Hammiche Djuring!' Zo ziet mijn naam er dus in phonetisch Zweeds uit...

Op de eerste dag in Östersund hielden we ons vooral bezig met voorbereidingen voor de verkoop: het recruteren van locale koffiekoeien, overleg met de festivalleiding, het bijmaken van 'kaffe'- vlaggen (die op festivals doorgaans aan een stuk door gejat worden), het verkennen van het festivalterrein en het programma, de inkoop van melk etc. Vervolgens zijn we drie avonden in rij erop uit getrokken om de Östersundse festivalgangers van heerlijke en warme koffie te voorzien. Enige repliek van klanten: 'Melk? Nee, ik drink mijn koffie zo zwart als de zonde (Zweedse uitdrukking).'; 'Wat krijgen we nou?? Heb je echt koffie in die rugzak?'; 'Heb je ook Irish Coffee?'; 'Ohhh koffie! Je bent mijn held.' Er was slechts een vrouw die zuur werd omdat mijn vlaggetje haar zicht op het scherm naast het podium belemmerde. Verder was iedereen erg blij met en dankzaam voor onze verdiensten. We hebben het zelfs droog gehouden! Het was ontzettend leuk om al die Zweedse artiesten die ik dagelijks op de radio hoor nu eens in het echt te zien.

Ik heb ervan genoten weer onder zoveel mensen te zijn en om betrokken te zijn bij de voorbereidingen en afronding van zo'n festivaltour. Het voelde alsof ik op avontuur ging. Het huisje dat we gehuurd hadden was prachtig gelegen op het Jämtlandse platteland. Ik heb met open mond naar het licht dat midden in de nacht aan de horizon gloorde staan kijken. Waar het in Nederland een hele kunst is om te feesten tot de zon opkomt, kost het hier geen enkele moeite. Zo hebben we dus ook de laatste avond afgesloten.

Gisteren zijn we dus teruggreden naar Stockholm - hemma! Onderweg heb ik nog een lang gesprek gehad met Johannes - de coffeecow chief - over God, ons doel in het leven, leven na de dood en verschillen en overeenkomsten tussen godsdiensten. Ik besefte me dat ik weinig weet van andere godsdiensten. Het was interessant om zijn kant van het verhaal te horen. Ik besefte me ook dat God groter is dan ik me kan voorstellen en dat ik vooral niet moet proberen Hem in mijn zak te stoppen en tevoorschijn te plukken als een kant-en-klaar pakketje. Wat me ook duidelijk werd was dat je oprecht ergens voor kunt staan en dat een actief geloof veel richting en rust geeft, ongeacht vragen die die keuze oproept.

Vandaag is Michael naar Budapest gevlogen. Ik zal hem gaan missen de komende drie weken. Tegelijkertijd komt mijn broer Mathijs aan in Stockholm. Hij blijft tot zondag, dus we hebben lekker veel tijd om te ontspannen en de toerist uit te hangen. Meer nieuws als de tijd rijp is! Hoe staan de zaken in Nederland ervoor?