Oerbos

Gewapend met een plastic zakje, goede wandelschoenen en een scherpe blik, begeven we ons op die heerlijk zonnige zaterdagmiddag in het oerbos achter ons huis. Jakob, de Deen die tijdelijk bij ons in is getrokken, begint vol enthousiasme de namen van de bomen en planten rondom ons in het Deens te benoemen. Kathe herhaalt ze in het Zweeds. Ik weet beukenboom, eikenboom en spar eruit te persen en excuseer me met het feit dat we in ieder geval geen oerbos in Nederland hebben. Opeens begint Kathe te roepen. Nu begint de les. Onze eerste opdracht is de trätkantharellen die ze heeft gevonden op te sporen en te plukken. Jakob ziet er direct een aantal. Na (letterlijk) grondig speurwerk zie ik er ook eentje tussen het mos staan. Een tijdje later komt Kathe met een giftige gemene rakker-paddestoel aanzetten die erg op die trätkantharell lijkt. We beloven die niet te plukken. Tussendoor worden we gevoed met een gezonde portie lokale geschiedenis over de grafplaatsen van oude Vikingen in de vorm van een schip en over de lokale dansvloer die in het begin van de negentiende eeuw aan de rand van het bos aangelegd was. De waterige herfstzon schijnt ongelooflijk mooi schemerig tussen de oude bomen. Af en toe stop ik om een stel heerlijk sappige blauwe bessen te plukken en te verorberen. Mijn kleren krijgen steeds meer vlekken doordat ik voortdurend op mijn buik lig om al dit natuurschoon vast te leggen. Twee uur later zinken we tevreden neer in een plastic tuinstoel en genieten we al zonnend na van onze speurtocht terwijl Aphsarus, de poes, ons bevreemdend aankijkt.